Blog

Vandaag kreeg ik de opdracht van school om een website te maken over robotica. Eerst heb ik op internet gezocht wat robotica precies is en zo kwam ik achter hoe ik zelf robotica kan toepassen in mijn stage en later in mijn werk. Op internet heb ik gekeken welke robotica robots er gebruikt worden bij mijn doelgroep waarmee ik wil gaan werken (dit is op PG afdeling dementerende ouderen). Ik heb gevonden dat je bij mijn doelgroep vooral Paro (de zeehond) en Zora (de robot) gebruikt. Zora word gebruikt bij activiteiten met beweging en Paro word vooral gebruikt om te knuffelen en rust te creëren. Bijv. om zintuigen van mensen extra te stimuleren en om emoties te uiten. Paro is dus een knuffel zeehond die mensen met dementie beschouwen als echt dier wat ze moeten troosten en opvoeden. Tijdens de opdracht en het zoeken naar informatie over Robotica ben ik ook heel erg gaan nadenken ‘ goh, gebruikt mijn stage ook Robotica?’ bijv. in de vorm van Robots? Daarop is het antwoord nee, mijn stage gebruikt geen gebruik van Robots. Zelf denk ik dat dit komt omdat wij een kleinschalige woongroep zijn met de vissie ‘zoals thuis’ en wij de bewoners helpen bij de dagelijkse dingen en een zeehond niet dagelijks over de vloer komt. Sinds kort, een paar weken na mijn vraag of wij robots gebruiken heeft mijn stage een robot hond aangeschaft. Het is een kleine puppy knuffel waar de ademhaling van zichtbaar is. Het buikje gaat op en neer waardoor de bewoners denken dat het een echt hondje is. Wel is dit hondje minder echt dan Paro want het hondje reageert niet op de mensen en maakt geen geluid. Bij mij op stage reageren sommige bewoners er heel goed op maar er zijn ook bewoners die er niets van willen weten. Sommige collega’s die kleine hondjes hebben nemen deze wel is mee naar het werk als ze even langs komen door de weeks en daar reageren alle bewoners wel heel goed op. Het maakt de bewoners rustig en aan het lachen.